Onlangs gingen wij op persreis naar de Dolomieten, in het noorden van Italië. Of eigenlijk: naar de regio’s Zuid-Tirol en Trentino, waar de indrukwekkende Dolomieten zich uitstrekken. Omdat dit gebied grenst aan Oostenrijk, vind je er een perfecte mix van berg(winter)sport en Italiaanse keuken. En de uitzichten onderweg? Werkelijk waar p-r-a-c-h-t-i-g!
Dag 1 – Andiamo! Op naar de bergen
We vlogen ’s ochtends vanaf Schiphol in ongeveer anderhalf uur naar Venetië – Marco Polo Airport. Vanuit verschillende luchthavens, zoals Verona, Milaan en Venetië, kun je richting het noorden rijden. Eenmaal geland haalden we onze huurauto op – gelukkig een automaat, want op die steile bergwegen is dat wél zo relaxed.
Na een korte stop bij de supermarkt (en onze eerste kennismaking met crema al caffè – een soort romige ijskoude koffiehemel) reden we door naar Camping Vidor, onze uitvalsbasis voor de eerste twee nachten. Onderweg maakten we nog een tussenstop bij een klein dorpszaakje voor een broodje kaas, waar de lokale roddels nog ouderwets uitgeprint aan de muur hingen.
De rit door de bergen duurde wat langer door de haarspeldbochten, maar eenmaal aangekomen werden we hartelijk ontvangen door Christina. Onze houten lodge – met twee slaapkamers, twee badkamers en een grote keuken – rook heerlijk naar vers hout en bood een waanzinnig uitzicht over de bergen.
’s Avonds genoten we van pizza’s (écht een van de lekkerste ooit!) in het restaurant van de camping. Daarna nog even relaxen in de wellness en een aflevering van onze favoriete serie kijken – mét Chromecast én onze nieuwe knalgroene Camping Vidor Crocs aan.
Dag 2 – Hoog de bergen in bij Seiser Alm
Na een heerlijke nacht begonnen we de dag met een uitgebreid ontbijtbuffet vol vers brood, yoghurt, honing en cappuccino’s. Daarna vertrokken we richting Camping Seiser Alm – een terrassencamping aan de voet van het Schlern-gebergte, onderdeel van de Dolomieten.
Onderweg passeerden we het betoverend turquoise Lago di Carezza, waar we spontaan stopten. De spiegeling van de bergen in het water was adembenemend! Na een cappuccino bij het café daar reden we verder naar de camping.
Vanaf Seiser Alm namen we de gondel en later nog een lift omhoog, tot op 2.410 meter hoogte. Daar liepen we letterlijk tussen de wolken – iedere minuut veranderde het uitzicht door het spel van zon en mist. Na een lunch met Italiaanse pasta begonnen we aan een steile hike naar een uitkijkpunt. Flink zweten, maar de beloning was onbetaalbaar.
Terug beneden doken we de wellness in en genoten ’s avonds moe maar voldaan van een uitgebreid diner. Wat een dag!
Dag 3 – Valleien, koeienbellen en campings
Vandaag vertrokken we vroeg naar Camping Lago di Levico, iets zuidelijker gelegen, bij de uitlopers van de Dolomieten. Maar eerst namen we afscheid van Camping Vidor – wat een heerlijke plek!
Onderweg stopten we bij Camping Valle Verde, een kleine camping in een groene vallei tussen twee bergketens. Na even knuffelen met twee jonge katjes (ja, echt!) reden we verder naar Primiero San Martino di Castrozza voor een prachtige wandeling. Tussen de grazende koeien met bellen en imposante bergtoppen waanden we ons in een ansichtkaart.
Na een knusse lunch in een houten berghut vervolgden we de route richting Levico. De camping daar ligt aan het schilderachtige Levicomeer – minder ruig dan de noordelijke Dolomieten, maar minstens zo sfeervol. Het restaurant is populair (reserveren is slim) en take-away is ook een aanrader. De weersvoorspelling voor de nacht? Regen en onweer – tijd om het gezellig binnen te maken.
Dag 4 – Zon, cappuccino’s en hoogtemeters
Onze laatste volle dag in Levico begon met een rondje hardlopen en wandelen rond het meer, in de ochtendzon. Daarna een cappuccino en een brioche – de perfecte start!
We reden naar het nabijgelegen Caldonazzo-meer voor de lunch. Gezellig, maar we waren het er snel over eens: het Levicomeer is knusser en leuker. Daarna stond er nog één uitdaging op het programma: een hike naar een uitkijkpunt boven het meer.
Volgens Strava pakten we 162 hoogtemeters mee – en ja, we liepen uiteindelijk verkeerd. Maar het uitzicht maakte alles goed. Terug op de camping genoten we van een rustig middagje bij het zwembad en haalden we ’s avonds take-away om op het terras van onze accommodatie te eten, terwijl de zon achter de bergen zakte.
Dag 5 – Een Italiaanse afsluiter in Treviso
De laatste dag van onze Dolomieten-trip begon vroeg. Op weg naar Treviso – ook wel mini-Venetië genoemd – maakten we een laatste stop voor koffie en ontbijt. De stad is charmant, met grachten, gekleurde gevels en gezellige straatjes vol koffietentjes en lunchplekken.
Als afsluiter genoten we van een drankje in een verborgen ‘secret garden’ vol groen en bloemen – een perfecte plek om onze reis af te sluiten. Daarna reden we door naar Venetië Airport, leverden de auto in en vlogen terug naar Amsterdam.
En Dolomieten… wat hebben we genoten. Gelukkig hebben we de foto’s nog!
